Yorgunum Ben, Gün Içinde Sürekli Uyuyorum Geceleri Uyanığım Kendimi Yorgun Hissedecek Fiziksel

Fakat içimde ki şarkı bitti.

Teşekkürler baba, hevesleri kursakta bıraktığın bir gündü.

kırıklarını aldırdım kalbimin~

17 yasinda bir lise öğrencisinin 1996 yılında yazmış olduğu bi intihar mektubu :

canimdan cok sevdigim annem ve babam´a

sabah uyandığınızda anne yine odama gelip beni uyandırmak isteyeceksin. belkide bu defaki soğuk tenimin sonucu, geceleri içtiğim sigara dolayısıyla açık bıraktığım pencereye yükleyeceksin. ama bu defa ben kalkmayacağım anne. çok düşündüm çok tarttım hayatin hafifliğiyle kalbimin ağrılarını . bir çok sorunuz belki yanıtsız kalacak biliyorum. ama bu dakika hiçbirini açıklamaya yetmez artık. ben boşverdim sizde boşverin. bu odada kafamı yastığa koyup tavana baktığım günlerin anisi geçiyor gözlerimden. yüreğim çok burkuldu anne , ne yalnız kalabilmeyi becerebildim nede bir birlikteliğin bir parçası olabilmeyi. beni ölüme götüren yolun hiç mümkünü olmayan bir hayat olduğunu anladım. hayatım boyunca hiç birseye karar veremedim belki ama bu intihar sanirim hayatımdaki en önemli kararım. kimsenin sucu yok sadece birilerini ben kaldıramadım

tek ihtiyacım bir doğu ekspresi tatili

Seni seviyorum ama bunları yüzyüzeyken konuşuruz...

Onu ilk gördüğümde dedim (bu yeşil gözlü kıvırcık çocuk kim)

Anlamadınız değil. Anlatmadım. Belki de anlatamadım...

İyiyim dediğim zaman, iyi değildim.