Artık Konuşmadığım Birini Rüyamda Gördüğüm Bi Sabah, Günaydın

''Ey büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.''

saygı, minnet ve özlemle...

bi kaç gündür zihnimin arka fonunda düşüncelerimle alakasız olsa da dönüp duran bir şiir

sürekli uyumak istediğin ve yorgun olduğun, uyumadığın zamanlarda ise nedenini bile bilmeden ağladığın döneme geri dönmüşsündür ama odaklanmak zorundasındır.

ben ali ismail korkmaz. polis düşürdü. fırıncı vurdu. doktor salladı. vali akladı. halk izledi. ben ali ismail korkmaz. kanım hepinizin elinde.

uykulardayım, düzensiz uykularda~

önce gözlerini...

hep önce gözlerini.

belki denize ulaşır içimizdeki nehirler bir gün~

"bin bıçak var sırtımda, biniyle de adaşsın. her biri hayran sana"

kapüşonumu taktım, rastgele açtım şarkıyı. sokaklar karanlık ve sessiz. yavaş yavaş yürüyorum. biraz üşüyorum ama rüzgarın tenimi ısırması hoşuma gidiyor daha da yavaşlıyorum. bu sefer kafamda ki sesler konuşmuyor. sadece şarkının sözlerine takılıyorum " ve sil gözünün yalnızlıklarını, o an fısılda duvarlara adımı"

Ne bu karmaşa; her konuda, her olayda, her hayatta.

bence yazmalısın artık çünkü bana kalırsa ben yazmam