Bence Yazmalısın Artık çünkü Bana Kalırsa Ben Yazmam

apâşikarsın ama gizlisin, can içindesin ama candan münezzehsin. her şey sensin, hiçbir şey sen degil'

Yorgunum ben, gün içinde sürekli uyuyorum geceleri uyanığım kendimi yorgun hissedecek fiziksel hiçbir şey yapmıyorum ancak çok yorgunum. ben birileriyle konuşmak istemiyorum ama anlatmak istiyorum anlatmaya kalksam kendimi ifade edemeyeceğimi de biliyorum. başım ağrıyor istemsiz göz yaşlarım akıyor ama neden ağladığımı da bilmiyorum. odaklanamıyorum hiçbir şeye zaten sürekli bir şeyleri unuttuğum için zihnimde boşluklar hissediyorum. küçüklüğüme dair anılar hatırlıyorum anneme anlattığımda ise bunların yaşanmadığını söylüyor, psikolog kendi anılarını 3. kişi gözünden göremezsin diyor. düşününce haklı göremem ama o zaman o anılar neden sürekli zihnimde dönüp duruyor? kendimle konuşmalarım artıyor, düşüncelerim susmuyor engel olamıyorum, ders çalışamıyorum, düşüncelerim o kadar fazla ki gerçek hayattan soyutlanıyorum. hayallerde yaşıyorum, hissizleşiyorum, duygularını fazlaca yansıtan insanlara tahammül edemiyorum teselli vermeyi de bilmiyorum zaten ben.

ben ali ismail korkmaz. polis düşürdü. fırıncı vurdu. doktor salladı. vali akladı. halk izledi. ben ali ismail korkmaz. kanım hepinizin elinde.

yaralarımdan büyüdüm.

ufacık şeylerle mutlu olanlardan ufacık şeyler esirgenir, hiçbir şeyle yetinmeyenlerin önüne dünyalar serilir

"Aslında çok vaktim var, içim karışık."

uzun zamandır aynı geceyi yaşıyorum. hep aynı düşünceler, aynı sorular ve aynı cevaplar dışarıdan duyulmayan aynı sesler ve kaçan aynı uykular