Cehennemime Gel Ey Sevgili, Ateş Ol, Kor Ol Gel.

Hayatın en büyük trajedisi, insanların potansiyellerine ulaşamamaları değil, onlara ulaşmaya çalışmamalarıdır.

Her şeyi anladım da ihtimal misin,

imtihan mısın bir türlü anlayamadım.

Ben huzur içinde yattığım bir gece biliyorum. Sen göğsümde yatıyordun. Meğer sol kaburgamın eksiğini tamamlıyormuşsun. Şimdi eksikliğini hissediyorum. Gel, tamamla; sensiz eksik yaşıyorum.

Bir gece ruhumu astım, kalabalığın ortasında öyle yalnızdım ki kimse görmedi. Bütün masumiyetimin ölümünü izledim. Sonra bir sigara yaktım ve dedim ki kendime: "Siktir et."

Günaydın yaşamak, intiharın gölgesinde bile,

O inatçı, o vazgeçilmez hevesinle.

Sen ki, güzel kadınların gülüşünde parlayan,

Her şeye rağmen tutunduğum o yegane anlam.

Günaydın yaşamak, bir nefesim, bir hevesim varken,

Bu topraklarda, bu mavi gökyüzü altında.

Sen ki, her anıyla ayrı bir hikaye yazılan,

Ve her şeye rağmen, sevdiğim, özlediğim hayat.

Hayatta yaşadığım ve yaşayacağım bütün hüzünler ve acılar, bir plan dahilinde kendi bilgim ve isteğimle gerçekleşmekte.

Çoğunluğun uğultusunda kaybolmaktansa, yalnızlığın yankısı olmayı tercih ederim.

Bir kadeh sun bana, ey saki, gamı dağıtsın;

Bu ömür dediğin nedir ki, bir yudum anımsatsın.

Yarın kim bilir nerede, hangi diyarda eser rüzgar,

Bugünün neşesiyle avun, yarını kim anlatsın?

Sen benim kesilen bileklerimden akan kanım gibisin; benimsin ama bende değilsin.

Sayın Hakim, bu, kalbimin ve zihnimin derinliklerinden gelen bir feryat. Ben, hayata, insanlığa, geleceğe dair beslediğim inancı kaybettim. Artık hiçbir şeye eskisi gibi bakamıyorum. Umudum tükendi.

Her şey anlamsız geliyor. Motivasyonum kalmadı. İlişkilerimde zorlanıyorum. Geleceğe dair hiçbir beklentim yok. Eskiden beni heyecanlandıran şeyler artık hiçbir anlam ifade etmiyor. Sanki içimde bir boşluk var. Şikayetçiyim hakim bey umutlarımı yıkan çocukluğumu çalan herkesten şikayetçiyim